پاسخ عصبی عضلانی بیماران مبتلا به ناپایداری حاد مچ پا در بازیابی تعادل

هدف: پیچ خوردگی های حاد مچ پا (lateral ankle sprains; las)، از شایعترین آسیب های مراجعه شده به مراکز اورژانس محسوب می شود. هدف از این مطالعه؛ بررسی مکانیسم بازیابی تعادل افراد مبتلا به ناپایاری حاد مچ پا به منظور ایجاد درک روشن اثرات این آسیب بر مفصل، برای پزشکان و درمانگران در پیشگیری از وقوع دوباره آسیب و عوارض بعدی آن از جمله ناپایداری مزمن مچ پا است. روش بررسی: برنامه آزمایشی نوارگردان با شبیه سازی افتادن، با مطالعه شدت فعالیت الکترومیوگرافی 4 عضله ثبات دهنده پاسچر شامل: ساقی قدامی (tibialis anterior; ta)، دوقلوی میانی (medialis gastrocnemius; mg)، پهن میانی (vastus medialis; vm) و راست کننده ستون فقرات در ناحیه سوم کمری (l3)، هنگام بروز شتاب ناگهانی در سطح اتکاء روی دو سمت درگیر و غیر درگیر بدن به دو جهت روبه جلو و عقب بر روی 20 زن بزرگسال در دو گروه: (10 فرد مبتلا به پیچ خوردگی حاد کناره خارجی مچ پا (las)؛ با میانگین سنی؛ 2/03± 23/9 سال و 10 فرد سالم با میانگین سنی؛ 3/2 ± 26/4 سال) انجام شد. داده های الکترومیوگرافی (electromyography; emg) به روش تحلیل واریانس چندگانه و تحلیل عاملی 4×2×2 مورد تحلیل و ارزیابی قرارگرفت. یافته ها: فعالیت بالاتر ta راست و چپ در شتاب به جلو، به طور معنی داری در گروه las حاد بیش از گروه نرمال نشان داده شد. فعالیت بالاتر mg سمت راست بدن در شتاب رو به عقب، به طور معنی داری در گروه سالم بیش از گروه las نشان داده شد. فعالیت emg عضلات دو سمت بدن در گروه افراد بیمار متقارن است. نتیجه گیری: بی ثباتی حاد مچ پا با تأثیر بر دستگاه عصبی اسکلتی عضلانی، مکانیسم کنترل تعادلی فرد را تحت تأثیر قرار می دهد.